راضیه حسینی: موافقیم. به نظر ما هم باید از بند برنامه‌های چند ساله رها شد و به افق‌های خیلی دور نگاه کرد. اگر مدام به برنامه‌ها نظر بیندازیم دچار یأس خواهیم شد، چرا که نه‌تنها در مسیر نیستیم بلکه راه را گم‌کرده و اصلاً نمی‌دانیم کدام قسمت برنامه قرار داریم.
باید مفهوم پیشرفت را تغییر داد. به جای این‌که در پی زودتر رسیدن باشیم، به کیفیت محصول انتهایی فکر کنیم. هر چیزی باید خوب جا بیفتد، برنامه هم همین‌طور اصلاً از قدیم گفته‌اند «دو چیز باید زیاد بمونه تا جا بیفته یک قرمه‌سبزی و اون یکی برنامه دولت» هرچقدر بیشتر بهتر.
مثل بعضی پنیرهای گران خارجی که می‌گذارند ته انبار تا پر از کپک شود و بعد از سال‌ها در می‌آورند و با قیمتی بسیار بالا می‌فروشند. یا مثل سیرترشی که حتماً باید هفت سال در کنج انباری بماند تا جا بیفتد، یا مثل همان چیزی که اسمش را نمی‌‌بریم و هر چند سال بیشتر بماند بهتر است، برنامه هم باید چیزی حدود یک‌عمر، در جایی بماند تا حسابی آماده شود!
گاهی از بس زیاد می‌ماند، مسئولان فراموش می‌کنند که ته انبار برنامه‌ای وجود داشته و باید بروند سراغش، آن‌قدر می‌ماند که به تاریخ می‌پیوندد و مسئولان یک برنامۀ جدید بار می‌گذارند و انباری تازه برایش می‌سازند. اما آن هم بعد از مدتی فراموش می‌شود.
پیشنهاد می‌کنیم برای این‌که برنامه‌ها درست‌وحسابی جا بیفتند و فراموش نشوند، تکه‌ای ازشان را در دفتر کار قرار دهید و از دولتی به دولت بعد، نگاهش کنید. البته بعید نیست دولت بعد که سر کار بیاید از مزه و میزان جا افتادن ناراضی باشد و کلاً محصول را دور بیندازد.
این اتفاق هم گاهی رخ می‌دهد و باعث می‌شود مردم هیچ‌گاه مزۀ برنامه‌ای را نتوانند بچشند و همیشه درگیر اختلاف سلایق مسئولان شوند. برای این هم راهکار داریم.
پیشنهاد می‌کنیم ابتدا از تمامی مسئولان گذشته، حال و آینده تست مزۀ برنامۀ مورد نظرشان را بگیرند و بعد به اجماع برسند و در نهایت یک برنامه را بار بگذارند. این‌طوری دیگر مشکلی رخ نمی‌دهد و شاید بالاخره بعد از سال‌ها یک‌بار، برنامه‌ای به ثمر برسد!
- نویسنده : یزدفردا
- منبع خبر : خبرگزاری فردا
جمعه 03,ژانویه,2025